Vrijwilligers in beeld: Najade

De komende maanden willen we onze vrijwilligers in het zonnetje zetten in de rubriek “vrijwilligers in beeld”, want zonder onze vrijwilligers waren we nergens. 

Vandaag spreek ik met Najade, zij ondersteunt de staf bij het organiseren van evenementen en pakt nog van alles daarbij op. Haar vrolijke karakter en aanpak-mentaliteit zijn een grote aanwinst voor het team.  

Kun je ons iets over jezelf vertellen?

Ik ben Najade, ik woon nu twee jaar in Groesbeek met mijn kat Dexter. Zelf kom ik uit Boxmeer, maar heb in Groesbeek mijn plek wel gevonden. Ik woon naast het bos, waar ik graag ga wandelen, en ben zo vaak als maar kan bij NEC te vinden! Daarnaast heb ik ook een passie voor geschiedenis en zo ben ik hier eigenlijk terecht gekomen.  

Wat doe je in het museum? 

Ik ondersteun hier vooral Maria in de evenementen en tentoonstellingen. Dan komt 5 mei er bijvoorbeeld weer aan en dan hebben we parkeerwachters en wc's en zo nodig, tot aan mensen die komen optreden. Dat moet dan allemaal geregeld worden. En daar ondersteun ik dan een beetje bij. Ik vind het vooral leuk dat je dan ook ziet wat je hebt gedaan, op zo'n evenement. Dat geeft me wel een tevreden gevoel.  

Waarom ben je dit gaan doen? 

Voordat ik hier kwam, werkte ik bij een vastgoedbedrijf. Toen werd ik plotseling ziek en na lange revalidatie merkte ik dat terugkomen in mijn werk toen geen optie was. Via een jobcoach ben ik toen gaan zoeken naar iets wat ik echt wilde doen, los van wat wel of niet kon. Ja, en toen kwam ik dus hier in Groesbeek wonen en was het voor mij wel duidelijk dat ik hier wilde zijn. Dé geschiedenisplek in deze omgeving. Hoewel mijn eigen interesse vooral naar de renaissance en de klassieke oudheid uitgaat. 

Hoe lang doe je dat al? 

Ik denk nu iets langer dan een jaartje. Begin vorig jaar kwam ik hierbinnen. Toen heb ik tussendoor nog een cursus gedaan, waardoor mijn werk hier weer op een lager pitje kwam te staan, maar toen kwam ik na de cursus weer terug.  

Wat is je favoriete plek in het museum? 

Eigenlijk het museum zelf, denk ik. Gewoon omdat het een museum is. Dat geeft me al heel veel rust, gewoon als ik een rondje loop. Dan moet het natuurlijk niet te druk zijn, zoals nu met kinderen en rondleidingen. Als ik even overprikkeld ben of ik heb iets te veel cognitieve taken gedaan, dan loop ik even een rondje door de tentoonstelling en is het daarna weer goed. Of ik dan door het bos loop of door het museum, dat maakt niet uit. Ik voel me hier vertrouwd, een beetje als thuis.